Perfect combination

Meron ba talaga nito?

Inimbento lang yata ito para mawalan ng choice magkatuluyan kayo tapos kalaunan pareho n’yo mare-realize na ang dami pang dapat i-explore sa mga ugali n’yong pareho. Tama, mali?

Pero bakit ganun? Bakit nung kilig days ninyo, paniwalang-paniwala kayo na, “Eto na. siya na nga. kami na talaga. Salamuch dear Kupido, you did it right this time!” mga ganyan.

Di nagkatuluyan na nga.

Tapos, pagkatapos ng ilang taon. Dun mo pa lang malalaman na hindi lang pala kilig, cloud nine, spark, at yung mga pesteng mala-teleserye-fairytale-a-long-and-lasting-love ang lahat. There’s more in store…

Nagising ka isang umaga at pagkamulat ng mata, habang nagkakape… Eto ang katotohanan.

Na pagkaraan ng ilang taon may mga pagbabago ngang magaganap.

Sa mga nagsasabing ganun pa rin ang kilig — is a total BS! 😆 ! Sa totoo lang.

Kase habang tumatagal ang relasyon, paglipas ng ilang aylabyuhan, hayahay at makailang-ulit na naabot ang langit…pag nagka-anak na, nag-iiba na rin ang priorities. Kung noon, yung makita ka lang, sapat na. Ngayon, swerte nang magkatitigan pa kayo. 😆 Kasi mas madalas pag nagkatinginan kayo, either may iuutos siya or uutusan mo kasi siya o baka naalala na niya ung iuutos nia sa’yo.  O pag-uusapan n’yo ung mga bagay-bagay na tungkol sa bahay, trabaho, school ng mga bata, gastusin at minsan ung mga headlines balita.

Nakakatawa.

Nung bata pa kasi ako, hindi ko yan naiisip. Yung mga pangyayari pagkatapos ng happily ever after. Yung mga labahan, hugasan, mga kalat at yung cr na laging kailangan linisin. O, diba.

Kung noon, may mga specialty menu pa kayo. Ngayon hindi biro ang pag-iisip ng mga uulamin sa araw-araw. Yung pagba-budget. Pamamalengke, pagdivide ng mga income at expenses. Kilig pa more!

Swerte na nga lang kung may energy ka pang natira para maka-round 1 sa kalabitan scene sa gabi. Dahil kung hindi kulang ang tulog mo, kulang naman ang naipon mong energy sa buong araw sa dami ng trabaho sa opisina at sa bahay. Nakakakilig diba?

Kaya siguro hindi ko nakita kahit isang beses na naglambingan ang mga magulang ko kahit habang nanonood ng tv. Eh ni hindi ko nga sila nakitang nagkaron ng panahong manood ng tv ng wala lang, kung nagkaron man ng ganung pagkakataon, tinutulugan lang ni mama ung panonood dahil sa pagod sa buong araw na pagtitinda. At sa gabi, wala naman si Papa kasi panggabi ang pasok niya sa trabaho. Saka lima kaming magkakapatid so, wala na nga talaga silang time sa kilig moments.

Sa mga pelikula ko lang nakikita yung mga ganun. At mas madalas noon, sa imahinasyon lang.

Ang nega ko ba?

Pero hindi pagiging nega ito eh.

Ito ay sa totoo lang.

Sabagay, hindi naman lahat ng kiniligan mo o yung relasyon mong nag-ala happy new year sa fireworks, sparks and everything ay ang parehong taong kapiling mo ngayon. Tama ba?

Kung sino pa yung nakasama mo o naging jowa mo ng mas matagal pa sa Anna Luna at Agila (sorry, Millenials sa comparison. Di pa kayo buhay nitong mga teleserye na ito haha!) ay kadalasang hindi nagkakatuluyan.

Napapaisip lang din siguro ako. Kasi ang galing lang. Yung mga tinatawag nilang tinadhana. Di naman kasi lahat ng mga nagkatuluyan, sila rin ang nakatadhana. Diba? Katulad nung naririnig mong lyrics sa kanta na, pinagtagpoooo pero hindiii tinadhanaaaa. Sadyang mapaglaro itong mundo.

Sad but true.

Lagi pa nga nasisisi si kupido sa pagkakamali nito ng pagpana. May masisi lang talaga.

Yung mga dahilan kasi ng mga naghihiwalay eh ‘irreconcilable differences’, mismatch, hindi magkaintindihan, walang pagkakapareho, magkaibang paniniwala, etc. Pano’ng nangyari yun diba? Eh nung una, may mala-fireworks display ang buong paligid pag magkasama kayo. Yung bente-kuwatro oras sa isang araw na kulang pa pag magkasama kayo. Mga pangakong panghabambuhay. Mga binuong pangarap. Haaays.

Yan tayo eh. Parang ang dali lang malaman kung siya na nga at kayo na talaga. Pero sa pagdaan ng panahon at sa lahat ng mga pagbabago, wala siguro yan sa tinadhana o sa tamang pagpana ni kupido ang basehan ng pagtatagal ng relasyon.

Kahit na itanong mo pa yan sa kanya sa panliligaw-stage pa lang kung tatagal ka ba ‘ or kayo.

Sa tingin ko noon at hanggang ngayon…nasa sa inyo ang kasagutan. Gustung-gusto mo ba talaga ang taong ito? Worthy ba siya sa lahat ng pagsasakripisyong handa mong harapin kasama nito? Willing ka bang tanggapin ito ng buong-buo (literally at figuratively) ng buong puso kasama ng mga atay at balun-balunan mo? Sure ka?

Kung gayon at yan ang gusto n’yo. Goow. Hanggang forever pa nga kung talagang seryoso kayong tanggapin ang lahat-lahat and more. Harap-likod, taas-baba, gising at tulog, bagong gising, puyat, lasing, gutom, seryoso, may topak, ksp mode…yung pag-intindi, pagpapasensya, at pagpapatawad. At sa lahat ng terms at conditions na in-agree-han natin sa lahat ng downloaded applications, dapat alam din natin ang limitasyon at hangganan.

Mashadong malawak ang salitang mahal at pang-habambuhay. Pag masaya ka at sobrang inlababo, marami kang pwedeng idikit na description sa relasyon ninyo. Ang tanong dito, “Kaya mo bang panindigan ang lahat ng yan sa mga pagkakataong hindi kayo magkakaunawaan?” Dahil sa totoong mundo, walang perpektong relasyon, katulad ng ikaw at ako ay hindi rin perpekto. Ang kaya lang natin gawin ay maging matatag, marunong rumespeto ng kapwa, maging tapat at mapagmahal sa anumang aspetong haharapin ninyo at ng inyong relasyon. Sana malampasan n’yong lahat ng hamon na magkasama at magkatuwang. Magka-holding hands, naks.

Ang sarap kasing isipin na yung gusto mong kasamang tumanda, ikaw rin ang gustong makasama. Hmmm. 🙂

Just always remember, “Never reply when you’re angry. Never make promises when you’re happy. Never make decisions when you’re sad.”

anonymous

Sorry, Thank You and Goodbye. (Super late post)

Limang taon na itong nakatabi sa aking drafts. Kung bakit ngayon lang, siguro isa na rito yung napatawad ko na ang sarili ko sa lahat-lahat at kahit huli na, kailangan pa rin hindi dahil obligado ako…ginusto ko lang. Hindi lahat ng tao nagkakaroon ng ganitong pagkakataon. Wala akong kahit anong kakaibang intensyon. Hindi ako tatakbo ngayong eleksyon. Haha. Balakaujan.

 

 

Hindi na siguro ito ang unang beses na magssorry ako sa mga nangyari. Mahirap, lalo na kung alam kong ako ang dahilan kung bakit ka nasaktan. Di ko pwedeng sabihin na hindi ko ito sinasadya kasi nung huli, meron akong choice. At noon, mas pinili kong unahin ang sarili ko. Minsan kasi sa dalawang pagpipilian, pareho ka pa ring masasaktan.

Sorry at nasira ang lahat ng binuo natin.
Sorry kung naging mahina ako.
Sorry kung hindi ko nakita ang kahalagahan mo sa mga naging desisyon ko.
Sorry kung nasira ko ang tiwala mo.
Sorry kung mas pinili kong itago sa’yo.
Sorry.

At kahit hindi mababawi ng mga sorry na ito ang sakit na dulot sa’yo. Sorry, sana dumating ang panahon na maghilom din ang lahat ng ito para sa’yo.

 

At salamat. Naging parte ka ng buhay ko.

Napanindigan natin kung ano ang meron tayo sa paningin ng iba. Sapat na para mapatunayan natin kung gaano tayo katapang para ipaglaban ang tayo. Hindi man ito umabot hanggang sa finish line.

Hindi biro ang suportang ibinigay mo sa’kin. Minsan, inisip kong hindi ako deserving sa lahat ng yun pero hindi ka napagod at nagdalawang-isip. Salamat.

Salamat sa pagiging mabuting kaibigan at kapartner. Salamat sa mga araw na puno ng kalokohan, kulitan at sakit sa tyan na katatawanan.
Salamat sa lahat ng natutunan ko sa’yo at sa mga bagay na pareho nating tinuklas.
Salamat sa pagiging totoong ikaw na hindi alam ng karamihan sa mga taong nakakakilala sa’yo.
Salamat sa umaapaw na pagmamahal.
Salamat kasi tinanggap mo ang lahat ng kakulangan ko. At mahalin ang mga taong mahal ko.
Salamat dahil nakilala kita. At sa mga panahong magkasama tayo naging magaan at makabuluhan ang buhay sa kabila ng lahat ng mga hinarap natin.
Maraming salamat.

 

 

Pero ito na marahil ang tamang panahon para magpaalam na ako.

Kapag naghiwalay ang dalawang tao, hindi naman ganun kabilis mawala ang lahat-lahat. Pero darating ang araw na magiging malaya ka na sa mga alaala. Sa lahat ng mga bagay na pilit mong binibitbit sa pagtuloy ng buhay. 

Nagpapaalam na ko sa mga kahapon. Sa’yo. At sa lahat ng mga alaala. Karapatan nating lumigaya. At maging masaya sa mga araw pang darating na hindi na tayo ang magkasama.

Hindi man tayo nagtagumpay, naging makulay din naman ang buhay na pinagsamahan natin at higit sa lahat, kahit sa isang pagkakataon na ‘yon, naging tayo. Wala akong pinagsisihan mula umpisa hanggang sa huli. Ito na marahil ang nakatakda para sa atin.  Mag-iingat ka palagi.

“Hindi lahat ng pag-iwas ay pagsisimula ng paglimot…may mga bagay lang na dapat pagsanayan muna bago tuluyang iwanan.”

Hai sa inyu!!

Salamat nga pala sa nagpaalala sa’kin na meron pa pala akong blog na namamayagpag pa sa tulong ng WP. Alive na alive at meron pa ring napapadaan kahit papa’no.

Salamat din pala sa mga kumukopya ng post ko at pini-paste n’yo sa mga Facebook wall n’yo na para bang kayo ang nagpakahirap mag-isip ng mga pinagsasabi n’yo, mga hinayupak – gamitin n’yo din yung mga napag-aralan n’yo paminsan-minsan para di masayang ang mga tuition fee n’yo, lol. Diba? ok lang naman sa’kin i-tag. Wala na ngang bayad, wala pang tag – -nasa’n ang hustisya? Hahaha bwiset.

Ayayay Pag-ibig!!

Kapag ba maraming beses ka na nagmahal ibig sabihin nun eksperto ka na sa larangan ng pag-ibig?

Kasama rin ba sa pagiging eksperto yung ikaw ang nang-iwan at nanloko?

Teka, yung mga nasaktan lang ba ang nagiging expert? Ibig ba sabihin nito, alam mo na sa susunod kapag sasaktan ka na naman ng susunod na magiging ka-relasyon mo?

Magiging ganun ka na ka-galing???!

Hmmm…

Ang pagiging expert sa pag-ibig ay parang Forever……WALANG GANUN.

Eh di sana wala nang gumagawa ng mga kantang pang-brokenhearted. Pelikula. Advertisements. Pati quotes sa coffee shops panay hugot. Di na sana papatok ang mga ‘yan kung eksperto na tayo lahat.

Weew diba, kung nabibili lang ‘yan chak yun sold out yan, laging out of stock pa sa dami ng demand. Alam n’yo naman basta pag-ibig ang usapan, hahamakin ang lahat – – makamit ka lang. Naks.

Na-brokenheart ka na ba?

I saw the SIGN ;)

Mga besh!

Kamusta na? Namiss ko kayo! Yung dalawang pirasong avid abangers sa entry ko! Mwah-mwah! Tsup-tsup! Pasensya na at ngayon lang ako ulit nakapag update. Inabot ng isang taon! Sorry naman! Sabi ko naman sa inyo kase pag inagiw na kayo kakaabang dito sa blog ko, dalawin n’yo ako sa Facebook page ko kasi dun, wala akong palya sa pag-update. Pero kung entries ang gusto n’yo, aba’y wala hahaha!

O siya, eto nga ang nangyari for the past year! Grabe mahabang istoryahan. Di ko na ididetalye kase, wehnonamanyun sa inyo. 😛 Ang importante, andito na aketch at nakapagpost na ulit.

Kung natatandaan n’yo na nung Mayo 2016 nagpost ako ng Problema, well, isang taon kong pinagpaguran ang solusyon sa problema kong yan. Siyam na buwan akong nag-foodtrip at tatlong buwan akong nagpakahirap para finally ay mawakasan na ang pakikipaglaban ko sa timbangan.

At eto na nga, pagkatapos ng ilang litrong pawis at maraming foodtrip na tinanggihan. Mga kanin na dinedma, mga softdrinks na tinabig, mga sweets-chocolates at pastries na inisnab….I am 15 pounds lighter — and still counting.

Hindi imposible, mga besh. Walang himala pero ang imposible ay posible lalo na kung meron kang determinasyon na maabot ang goal mo. Pwedeng-pwede. Eh ikaw lang naman ang nagsasabing wala ng pag-asa at hindi mo kaya.

Yan din kase ang palagi kong sinasabi pag masarap ang ulam namin at pag nayayang kumain sa masarap na kainan. Sinasabi ko sa sarili ko na bukas, next week, next month, NEXT YEAR na ko magpapapayat. Eh mga besh, di naman nauubos ang bukas. Pero yung mga kasya sa’yong damit, konting-konti na lang. Aantayin mo pa bang ultimong undies kailangan mo nang mag-upgrade sa LARGE, worst EXTRA LARGE bago ka matauhan?

Hindi ka naman magpapapayat para lang maging maganda ka sa paningin ng iba. Hindi yan magandang rason. Ayaw mo nun, masusuot mo na ulit ung mga damit mong matagal ng naka-stock sa cabinet mo? Hindi ka na magtatagal sa pagbihis pag aalis dahil sa kakahanap sa damit na hindi mahahalata ang mga bilbil mo. Hindi ka na malulungkot pag nakita mo ang sarili sa salamin kundi magbbounce ang good vibes sabay wink.

Saka isa pa, what is hingal sa konting paglalakad? Instead, mas mag-eenjoy ka pa sa paglalakad dahil exercise din yun. Wais ka na rin sa pamimili ng kakainin. Health is wealth. Hindi lahat ng Bochog, Malusog. Saka wala naman masama kung hindi ka na makikiuso. Kung para naman sa kalusugan mo, bakit pa diba? Isa pa, hindi porket may asawa ka na or may anak ka na, wapakels ka na sa sarili mo. Marami kasi akong naririnig na, sinasabi naman daw ng asawa nila na kahit tumaba sila or maging dabyana eh love pa rin naman daw sila kaya keri na lang. Luh?

Gagawin mo yun, Besh kasi Love mo ang sarili mo. Hindi lang naman yung love nila ang basis mo sa relasyon n’yo at ng weight mo. Iniisip mo ba na kaya lang nagpapapayat yung iba eh kasi takot silang iwanan ng mga asawa nila?? Really?? Besh, parang mas nakakatakot yung magkasakit ka. At an early age yung highblood, mataas ang cholesterol, sugar…mga ganyan. Gusto mo lang maging healthy. Bonus na lang yung naging sexy ang kinalabasan, well, pinagpaguran mo naman yun kaya flaunt it!

Gaya nga ng sinabi ko, di naman nauubos ang bukas. Kaya pwedeng-pwede ka magsimula bukas na bukas. Kahit nakakapagod most days, masarap sa pakiramdam, the feels ay magaan at nakaka-good vibes. Try mo kase.