Sorry, Thank You and Goodbye. (Super late post)

Limang taon na itong nakatabi sa aking drafts. Kung bakit ngayon lang, siguro isa na rito yung napatawad ko na ang sarili ko sa lahat-lahat at kahit huli na, kailangan pa rin hindi dahil obligado ako…ginusto ko lang. Hindi lahat ng tao nagkakaroon ng ganitong pagkakataon. Wala akong kahit anong kakaibang intensyon. Hindi ako tatakbo ngayong eleksyon. Haha. Balakaujan.

 

 

Hindi na siguro ito ang unang beses na magssorry ako sa mga nangyari. Mahirap, lalo na kung alam kong ako ang dahilan kung bakit ka nasaktan. Di ko pwedeng sabihin na hindi ko ito sinasadya kasi nung huli, meron akong choice. At noon, mas pinili kong unahin ang sarili ko. Minsan kasi sa dalawang pagpipilian, pareho ka pa ring masasaktan.

Sorry at nasira ang lahat ng binuo natin.
Sorry kung naging mahina ako.
Sorry kung hindi ko nakita ang kahalagahan mo sa mga naging desisyon ko.
Sorry kung nasira ko ang tiwala mo.
Sorry kung mas pinili kong itago sa’yo.
Sorry.

At kahit hindi mababawi ng mga sorry na ito ang sakit na dulot sa’yo. Sorry, sana dumating ang panahon na maghilom din ang lahat ng ito para sa’yo.

 

At salamat. Naging parte ka ng buhay ko.

Napanindigan natin kung ano ang meron tayo sa paningin ng iba. Sapat na para mapatunayan natin kung gaano tayo katapang para ipaglaban ang tayo. Hindi man ito umabot hanggang sa finish line.

Hindi biro ang suportang ibinigay mo sa’kin. Minsan, inisip kong hindi ako deserving sa lahat ng yun pero hindi ka napagod at nagdalawang-isip. Salamat.

Salamat sa pagiging mabuting kaibigan at kapartner. Salamat sa mga araw na puno ng kalokohan, kulitan at sakit sa tyan na katatawanan.
Salamat sa lahat ng natutunan ko sa’yo at sa mga bagay na pareho nating tinuklas.
Salamat sa pagiging totoong ikaw na hindi alam ng karamihan sa mga taong nakakakilala sa’yo.
Salamat sa umaapaw na pagmamahal.
Salamat kasi tinanggap mo ang lahat ng kakulangan ko. At mahalin ang mga taong mahal ko.
Salamat dahil nakilala kita. At sa mga panahong magkasama tayo naging magaan at makabuluhan ang buhay sa kabila ng lahat ng mga hinarap natin.
Maraming salamat.

 

 

Pero ito na marahil ang tamang panahon para magpaalam na ako.

Kapag naghiwalay ang dalawang tao, hindi naman ganun kabilis mawala ang lahat-lahat. Pero darating ang araw na magiging malaya ka na sa mga alaala. Sa lahat ng mga bagay na pilit mong binibitbit sa pagtuloy ng buhay. 

Nagpapaalam na ko sa mga kahapon. Sa’yo. At sa lahat ng mga alaala. Karapatan nating lumigaya. At maging masaya sa mga araw pang darating na hindi na tayo ang magkasama.

Hindi man tayo nagtagumpay, naging makulay din naman ang buhay na pinagsamahan natin at higit sa lahat, kahit sa isang pagkakataon na ‘yon, naging tayo. Wala akong pinagsisihan mula umpisa hanggang sa huli. Ito na marahil ang nakatakda para sa atin.  Mag-iingat ka palagi.

“Hindi lahat ng pag-iwas ay pagsisimula ng paglimot…may mga bagay lang na dapat pagsanayan muna bago tuluyang iwanan.”

I saw the SIGN ;)

Mga besh!

Kamusta na? Namiss ko kayo! Yung dalawang pirasong avid abangers sa entry ko! Mwah-mwah! Tsup-tsup! Pasensya na at ngayon lang ako ulit nakapag update. Inabot ng isang taon! Sorry naman! Sabi ko naman sa inyo kase pag inagiw na kayo kakaabang dito sa blog ko, dalawin n’yo ako sa Facebook page ko kasi dun, wala akong palya sa pag-update. Pero kung entries ang gusto n’yo, aba’y wala hahaha!

O siya, eto nga ang nangyari for the past year! Grabe mahabang istoryahan. Di ko na ididetalye kase, wehnonamanyun sa inyo. 😛 Ang importante, andito na aketch at nakapagpost na ulit.

Kung natatandaan n’yo na nung Mayo 2016 nagpost ako ng Problema, well, isang taon kong pinagpaguran ang solusyon sa problema kong yan. Siyam na buwan akong nag-foodtrip at tatlong buwan akong nagpakahirap para finally ay mawakasan na ang pakikipaglaban ko sa timbangan.

At eto na nga, pagkatapos ng ilang litrong pawis at maraming foodtrip na tinanggihan. Mga kanin na dinedma, mga softdrinks na tinabig, mga sweets-chocolates at pastries na inisnab….I am 15 pounds lighter — and still counting.

Hindi imposible, mga besh. Walang himala pero ang imposible ay posible lalo na kung meron kang determinasyon na maabot ang goal mo. Pwedeng-pwede. Eh ikaw lang naman ang nagsasabing wala ng pag-asa at hindi mo kaya.

Yan din kase ang palagi kong sinasabi pag masarap ang ulam namin at pag nayayang kumain sa masarap na kainan. Sinasabi ko sa sarili ko na bukas, next week, next month, NEXT YEAR na ko magpapapayat. Eh mga besh, di naman nauubos ang bukas. Pero yung mga kasya sa’yong damit, konting-konti na lang. Aantayin mo pa bang ultimong undies kailangan mo nang mag-upgrade sa LARGE, worst EXTRA LARGE bago ka matauhan?

Hindi ka naman magpapapayat para lang maging maganda ka sa paningin ng iba. Hindi yan magandang rason. Ayaw mo nun, masusuot mo na ulit ung mga damit mong matagal ng naka-stock sa cabinet mo? Hindi ka na magtatagal sa pagbihis pag aalis dahil sa kakahanap sa damit na hindi mahahalata ang mga bilbil mo. Hindi ka na malulungkot pag nakita mo ang sarili sa salamin kundi magbbounce ang good vibes sabay wink.

Saka isa pa, what is hingal sa konting paglalakad? Instead, mas mag-eenjoy ka pa sa paglalakad dahil exercise din yun. Wais ka na rin sa pamimili ng kakainin. Health is wealth. Hindi lahat ng Bochog, Malusog. Saka wala naman masama kung hindi ka na makikiuso. Kung para naman sa kalusugan mo, bakit pa diba? Isa pa, hindi porket may asawa ka na or may anak ka na, wapakels ka na sa sarili mo. Marami kasi akong naririnig na, sinasabi naman daw ng asawa nila na kahit tumaba sila or maging dabyana eh love pa rin naman daw sila kaya keri na lang. Luh?

Gagawin mo yun, Besh kasi Love mo ang sarili mo. Hindi lang naman yung love nila ang basis mo sa relasyon n’yo at ng weight mo. Iniisip mo ba na kaya lang nagpapapayat yung iba eh kasi takot silang iwanan ng mga asawa nila?? Really?? Besh, parang mas nakakatakot yung magkasakit ka. At an early age yung highblood, mataas ang cholesterol, sugar…mga ganyan. Gusto mo lang maging healthy. Bonus na lang yung naging sexy ang kinalabasan, well, pinagpaguran mo naman yun kaya flaunt it!

Gaya nga ng sinabi ko, di naman nauubos ang bukas. Kaya pwedeng-pwede ka magsimula bukas na bukas. Kahit nakakapagod most days, masarap sa pakiramdam, the feels ay magaan at nakaka-good vibes. Try mo kase.